Boekrecensie "Dierenbeul van Twente"

Dit is één van die boeken die je wílt lezen, maar eigenlijk niet wilt lezen. Velen zullen gehoord hebben van de “dierenbeul van Twente”, de psychopaat die niet alleen dieren mishandelde en vermoordde maar ook een zwerver doodde en drie aanslagen op mensen heeft gepleegd. Sander Wageman heeft het verhaal van Henk ten Napel en de dierenbeul van Twente herschreven. Ondanks het zware onderwerp heb ik dit boek in een dag uitgelezen. Door de geëngageerde en persoonlijke manier van schrijven over Henk ten Napel, inclusief zijn correspondentie met de dierenbeul, wordt je meegenomen in de speurtocht en de missie voor rechtvaardigheid.

Op 12 juli 2001 hoort Henk ten Napel over de verschrikkelijke toetakeling van zijn merrie Twenga: ze is met een scherp voorwerp in haar schede gestoken. Gelukkig overleeft Twenga de afschuwelijke daad maar Henk laat het hier niet bij zitten. Dierenmishandelingen zijn niet vreemd in Nederland, maar doorgaans zeer moeilijk op te lossen. Henk ten Napel maakt duidelijk dat niet alleen de casussen ingewikkeld zijn maar ook dat door de vaak laconieke houding van de politie de daders bijna nooit gevonden worden. “Wat is dit zinloze geweld tegen dieren, waarom doen mensen dit?” Veel van dit soort gedachten spelen door Henk z’n hoofd en door woede en onbegrip besluit hij zelf op onderzoek uit te gaan in het weiland. Daar vindt hij het eerste spoor: platgebogen gras; de dader zal zich wel een tijd verstopt hebben voordat hij of zij ingestoken heeft op Wenga. De ergernis over de voornamelijk passieve houding van de politie in combinatie met woede en onbegrip, vormen zich om in actie. Actie om zelf te gaan zoeken naar de persoon die Wenga heeft toegetakeld. De lezer kan niets anders dan beamen wat Henk denkt: “Na dit beslissende moment denk ik alleen nog maar na over het opsporen van de Beul van Twente. Een monster dat al een jaar de regio teistert en nu één cruciale fout heeft gemaakt: hij kwam aan het verkeerde paard. Mijn paard!” De zoektocht is begonnen.

Henk begint te schrijven om deze vreselijke gebeurtenissen meer aan het licht te brengen. Hij begint ook met het verzamelen van data over alle incidenten die gemeld worden en die in de kranten voorkomen. Systematisch komt Henk erachter dat dierenmishandeling veel vaker voorkomt dan in eerste instantie gedacht. Dieren worden verminkt, gestoken en vermoord. Het duurt niet lang voordat Henk besluit een stichting in het leven te roepen: de Stichting Zinloos Geweld tegen Dieren. De stichting is nog nieuw maar de telefoontjes en e-mails stromen binnen, van mensen die willen helpen tot mensen die hun verdriet en onmacht willen delen over de dieren die zij liefhadden en verloren hebben. Vrienden en vrijwilligers zetten zich in en na de data bekeken te hebben worden er plannen gesmeed voor een heuse buurtwacht. De buurtwacht gaat er ’s nachts op uit om te kijken of ze de dader te pakken kunnen krijgen maar helaas, het mocht niet zo zijn. De meldingen van andere mishandelingen en moorden op dieren blijven helaas binnenkomen en Henk vraagt zich af of ze de dader ooit te pakken zullen krijgen.

In april 2005 wordt Henk gebeld. Een man die verdacht wordt van de mishandeling en moorden op dieren en mensen is gearresteerd. Na vijf jaar onderzoek en lang wachten is er dan eindelijk een doorbraak door een fout van de dader. De dierenbeul van Twente is eindelijk gepakt.

Na een korte procedure wordt moordenaar en dierenbeul Rudolf Kasebier tot levenslang veroordeeld. Dieren worden in de wet nog steeds als eigendommen gezien, en mishandeling wordt juridisch 'vernieling' genoemd. Een andere status voor dieren zou vervolging en strafhoogte zeker veranderen, en de dieren de erkenning en het respect geven dat hen als individuen toebehoort.

De dader die Wenga heeft mishandeld is echter nooit gevonden. Helaas lopen er nog steeds mensen rond in Nederland (en wereldwijd) die dieren op vreselijke manieren mishandelen en vermoorden. Deze daden kunnen, zoals ook beschreven in dit boek, omslaan naar het mishandelen en vermoorden van mensen. Dit boek levert om 4 redenen een belangrijke bijdrage: om deze daden meer aan het licht te brengen, om het gevaar voor dier en mens aan te tonen, om de kracht van een individu en groep te tonen om zelf aan oplossingen en acties bij te dragen en ten slotte om iets van inzicht te krijgen in de motivaties van de dader.

Het boek is ook een belangrijke aanvulling op de literatuur over de mens-dier relatie en een werk dat aan de basis stond van de Stichting Zinloos Geweld tegen Dieren. Niet alleen de persoonlijke verhalen van Henk ten Napel over zijn geliefde paard Wenga, maar ook zijn correspondentie met de dierenbeul Rudolf Kasebier maken dit boek interessant en aangrijpend om te lezen!

De dierenbeul van Twente
Sander Wagerman
2006

Meer informatie over de Stichting Zinloos Geweld tegen Dieren